School live - chap#3

'Podpadłeś mi już w pierwszy dzień, a to nie lada wyczyn. Nawet nie próbuj się wykręcać! Nie toleruję nieuwagi na moich lekcjach. W każdy poniedziałek będziesz spotykał się z Luhanem w tym gabinecie. Do kiedy? Aż Lulu nie poprawi swoich ocen na minimum 3, a wiedz, że w zeszłym roku miał poprawkę. Nie rób takiej miny, trzeba było nie mielić jęzorem. Pamiętaj: każdy poniedziałek, gabinet 60, minimum 3.' 

Kim Jonmyonie, właśnie wpisałem cię na moją czarną listę.

*

-Uhh, powiesz mi w końcu czemu jesteś taki zły? - Sehun rozdrażniony potrząsnął mnie za ramię. Nie dawał mi spokoju od rana, przez co mój poziom irytacji wzniósł się do niebios.

-HALO MÓZGU! DZISIAJ MA UDZIELAĆ KOREPETYCJE! - to Tao nie wytrzymał i plując dookoła nakrzyczał na blondyna. 

-O jeeezu, co się tak pienisz? - Oh zrobił wielkie oczy i na wszelki wypadek odsunął się od rozhisteryzowanej pandy.

-Nie zwracaj uwagi, jego nowy cel go ignoruje - mruknął Kyungsoo nie przerywając czytania. 

-A aaaa - na twarz Sehuna wpełzł szyderczy uśmiech. - Pan Zaciągnękażdegodołóżkaaleniewyrucham ma problemy miłosne? A to nowość.

-Pierdol się - syknął wspomniany.  

-Z przyjemnością - jadowicie rzucił Sehun. - Ja przynajmniej nie ucieknę na widok penisa. 

-Ty kmiocie! - Tao gwałtownie wstał wpatrując się wściekle w młodszego. 

-Siadaj. Nie rób scen - zimny ton głosu Soo nie wróżył nic dobrego. Jak na zawołanie panda usiadła na swoim miejscu i obróciła się w moją stronę. Już otwierał usta by coś powiedzieć, gdy D.O znowu wkroczył do akcji. - Zostaw Baekhyuna w spokoju, widzisz, że jest zdenerwowany. Najlepiej siedź cicho i nic nie rób - to widocznie zabolało chłopaka, bo zacisnął wargi i urażony wstał od stołu. Chwilę później już go nie było. Został jednak jeszcze jeden problem - <KLIK>. 

-Skoro pozbyliśmy się naszej histeryczki, to może odpowiesz mi na pytanie? – Sehun nie dawał za wygraną.

-Przecież Tao dyskretnie napomknął, że chodzi o korepetycje – westchnąłem ciężko.

-Nie jestem idiotą Baek. Gdyby chodziło o same korepetycje to nie byłbyś taki zdenerwowany. To przez Luhana, tak? – powiedział całkowicie poważnie. Otworzyłem usta ze zdziwienia. Jakim cudem ten człowiek po tygodniu znajomości tak dobrze mnie zna? – Czyli mam rację. Jest jeszcze jedna zagadka: jakim kurwa cudem jeszcze go nie widziałem w tej szkole?

-Nie jesteś sam, też  nurtuje mnie kim jest ten chłopak – Kyungsoo nagle zainteresował się naszą rozmową. 

-Uhh, sam widziałem go tylko w pierwszy dzień szkoły. Jeśli tak rzadko chodzi na lekcje, to będę z nim gnić na tych zajęciach do końca roku – zrezygnowany przyłożyłem policzek do zimnego stolika.

-A jak wygląda? – czy tego gówniarza tylko to obchodzi?

-Jak cholerny model. Blond włosy, nieskazitelna cera, słodka twarzyczka.

-Ouuu, dlatego tak się denerwujesz? – Hun podniósł brwi do góry.

-Pff, wygląd jest tutaj najmniejszym problemem. W jego towarzystwie moja cnota jest zagrożona – wydukałem słabo.

-Ekhem. Baekkie. Moje kochanie. Nie chcę cię urazić, ale z takim wyglądem...  Ałaaaa! Kyungsoo hyung! Za co?! – blondyn ze zbolałą miną zaczął rozmasowywać tył swojej głowy.

-Nie gadaj głupot – surowy ton głosu Kyungsoo spowodował, że Sehun skulił się lekko. Dobrze wiesz, że Baekhyun jest przystojny.

-No może byłby, gdyby o siebie zadbał – blondyn starannie dobierał słowa, by nie narazić się na kolejny cios ze strony starszego.

-To już jego sprawa czy chce wyglądać dobrze czy… tak jak teraz – Kyung momentalnie zszedł z tonu, bo zdał sobie sprawę z tego, że w pewnym sensie przyznał rację Sehunowi.

-Dobra, wróćmy do tego całego Luhana. Wydaje się być niezłą dziunią – Hun trzepnął mnie lekko w ramię.

-Ale nie jest w twoim typie – pora zniszczyć komuś marzenia. – Nie jest uległy, woli raczej dominować.

-Ehh, a miało być tak pięknie. A jak tam jego tyły?

-Skąd mam wiedzieć? Nie przyglądałem się – wzruszyłem ramionami.

-Boże, zesłałeś na mnie same cioty – Sehun wstał i teatralnie westchnął. Kątem oka zobaczył minę Soo i szybko dodał – i Kyungsoo hyunga. Baek, pierwsze co robisz to OBCZAJASZ TYŁY. To podstawa hyung! – pokręcił głową i również wyszedł ze stołówki.

-Poradzisz sobie Bae – Kyung uśmiechnął się ciepło i poklepał mnie po ramieniu. Odwzajemniłem uśmiech i zacząłem zbierać swoje rzeczy. Myśl, że za godzinę spotkam się z małym diabłem wyssała ze mnie całą energię.

*

Siedziałem od ponad dziesięciu minut w znienawidzonym gabinecie czekając aż Lu w końcu się zjawi. Powoli narastała we mnie nadzieja, że może jednak nie przyjdzie. Oparłem się wygodniej o parapet i rozejrzałem po dziedzińcu szkoły. Mimo skończonych lekcji Tao i Kyungsoo siedzieli na murku i rozmawiali z uśmiechami na twarzy. Właśnie podchodził do nich Sehun, ale zatrzymała go niewysoka brunetka. Chwilę rozmawiali, potem Hun wyminął ją z niewzruszonym wyrazem twarzy i dosiadł się do przyjaciół. Dziewczyna nadal stała w tym samym miejscu, zapewne niedowierzając w to co przed chwilą usłyszała. O taak, Oh Sehun w ciągu zaledwie tygodnia złamał wiele dziewczęcych serc. Dzięki swojemu wyglądowi stał się najpopularniejszym pierwszakiem w szkole. Zaraz za nim był Tao, ale żadna laska do niego nie startowała. Z wiadomych przyczyn. Ja i Kyung wmieszaliśmy się w tłum nie przyciągając (prawie) niczyjej uwagi. W stu procentach mi to odpowiadało, bo nie lubiłem się wyróżniać. Pozostałem więc kujonkiem kręcącym się koło Flower Boy’ów  Junior. Jeśli zaś chodzi o Seniorów widziałem ich zadziwiająco rzadko. Tym lepiej dla mnie, będę mógł się całkowicie skupić na nauce (tak, ich widok mnie rozpraszał). Z rozmyślań wyrwał mnie trzask drzwi.  Pan i władca Xi Luhan zjawił się w końcu na zajęciach. Ledwo oddychał podtrzymując się ściany. Blond włosy miał całkowicie rozwalone, marynarka mundurka żałośnie zwisała z niedopiętej torby. Łapiąc się za serce powoli doczłapał się do mojej ławki i usiadł z wysiłkiem.

-Przepraszam za spóźnienie słonko – wydyszał ciężko – miałem lekkie komplikacje.

Poluźniając swój krawat próbował uspokoić oddech. Po kilku minutach jego klatka piersiowa poruszała się regularnie, a rumieńce zniknęły z twarzy. Odetchnął głęboko i uśmiechnął się do mnie szeroko. Gdybym nie poznał go wcześniej to pewnie odwzajemniłbym ten gest, jednak niestety miałem z nim styczność i teraz z lekką obawą przełknąłem ślinę.

-Spokojnie kotuś, nie zjem cię przecież – uśmiech nie schodził mu z twarzy. – A uwierz, mam taką ochotę.

-Umm, pan Kim wprowadził cię w szczegóły? – postanowiłem zignorować jego wcześniejszą wypowiedź i od razu zacząć ‘lekcję’.

-Pan Kim? Aaa Suho. Jasne, w każdy poniedziałek mam spotykać się z tobą w tym gabinecie – uśmiechnął się lubieżnie.

-I musisz mieć ze sprawdzianów i kartkówek minimum 3 – dodałem odsuwając się od niego kiedy nieoczekiwanie naparł na mnie.

-Myślisz, że przebywając z tobą sam na sam będę w stanie czegokolwiek się nauczyć? – zniżył głos i obrócił moje krzesło tak, że patrzyliśmy sobie w oczy. Powoli przybliżył się do mnie i wzrokiem zjechał na moje usta. Spanikowany przygryzłem dolną wargę, co nie było dobrym ruchem. Luhan widząc to wypuścił szybko powietrze i z błyskiem w oku docisnął swoje wargi do… mojej ręki. Co jak co, ale refleks mam dobry. Zszokowany chłopak odsunął się ode mnie, a ja z pewnym wahaniem zabrałem dłoń ze swoich ust.

-Nie dałeś mi się pocałować – z niedowierzania aż otworzył usta. – Nie podobam ci się?

-Nie, to nie tak.. – nie wiedziałem co mam powiedzieć.

-To jak? – jego mina była nie do opisania. Chyba po raz pierwszy ktoś mu odmówił.

-My się nie znamy – wydukałem.

-Co ty pierdolisz? Ja mam na imię Luhan, ty Baekhyun. Po raz pierwszy zobaczyliśmy się w zeszły poniedziałek, w sekretariacie szkolnym. Co jeszcze musisz wiedzieć? Jaką mam grupę krwi? Rozmiar buta? Gdzie mieszkam? Co robią moi rodzice? Czy sram regularnie? – potok słów wyleciał z jego ust.

-Nie jestem jeszcze gotowy na takie rzeczy… - nie wierzę, że to powiedziałem. Ale jest możliwość, że zadziała. Przywołałem obraz czekoladowych oczu napotkanych w stołówce i zarumieniłem się lekko. Taki tekst + rumieńce = obraz niewinnej dziewicy. To musi zadziałać!

-… - Lulu zaniemówił. Teraz tylko pytanie co się działo w jego pięknej, popierdolonej główce. Rozważa opcję wzięcia mnie siłą czy po prostu zrezygnuje? – Okej, masz 16 lat i nie jesteś gotowy na pocałunek.. to dziwne, ale rozumiem.

Odetchnąłem z ulgą i uśmiechnąłem się lekko.

-Zaczekam aż będziesz gotowy, słoneczko – posłał mi buziaka w powietrzu. Zamarłem. Nie tak miał zadziałać mój plan. Luhan miał wzruszyć ramionami i powiedzieć ‘twoja strata’, po czym przerobilibyśmy tę cholerną historię i poszli każdy w swoją stronę. – A kiedy posmakujesz moich ust, nie będzie mógł mi odmówić i poznasz co to prawdziwa rozkosz.

Panie, zbaw mnie. Nie wytrzymam dłużej siedząc koło tego psychopaty. Zerknąłem na zegarek. Zostało nam 25 minut. Ten czas leci zdecydowanie za wolno.

-Myślałem, że spędzimy nasz wspólny czas nieco inaczej, ale skoro sprawy tak się potoczyły to może po prostu porozmawiamy? – o proszę, czyli nasz ogierek ma również przyjazną stronę.

-Ale mieliśmy się uczyć… - zaprotestowałem słabo, tak naprawdę wcale nie chciało mi się zabierać za naukę.

-Zostało za mało czasu, po za tym już ci powiedziałem, że przy tobie się nie skupię – przechylił głowę na bok i wzruszył ramionami. – Jak ci się podoba szkoła? Dobra, kij ze szkołą. Widziałeś już kwiat naszej szkolnej młodzieży? – poruszył znacząco brwiami.

-Taak, ale zawsze przysłania ich wianuszek dziewczyn.

-Pff, naiwne. Każdy z nich jest gejem – rzucił ze śmiechem, na co ja prawie zakrztusiłem się własną śliną. Czy każdy poznany przeze mnie chłopak musi być homo?

-A ty skąd to wiesz? – wolałem się upewnić. 

-Widzisz tę twarz? Jasne, że jestem jednym z nich – prychnął.

-Nigdy cię z nimi nie widziałem – stwierdziłem.

-Bo nie było mnie przez cały tydzień w szkole. No, ale wiesz co?! Nie zauważyłeś tego? – naburmuszył się.

-No tak, zapomniałem. Przepraszam – uśmiechnąłem się słodko na co Luhan zakręcił się niespokojnie na krześle. Pewnie go rączki świerzbią.

-Wybaczam. W każdym razie jeśli nie wierzysz w to, że są gejami, to ja jestem żywym dowodem.

-Jak to? – zmarszczyłem brwi, nie do końca go rozumiejąc.

-Przespałem się z każdym z nich – wyszczerzył się i z rozbawieniem pociągnął nosem. Kopara opadła mi prawie do podłogi. Nie wierzę, że mówi to tak swobodnie. – Właściwie, każdy z naszej paczki spał z każdym. To u nas normalne, chociaż trochę ostatnio przystopowaliśmy. Takie haremy są strasznie męczące - zrobił wymowną minę. - Jesteś świeżakiem, więc mogę ci opowiedzieć burzliwą historię naszej wspaniałej ‘rodziny’ – rozparł się wygodniej  i widząc jak kiwam głową przymknął lekko oczy starając przypomnieć sobie jak najwięcej. - No to zaczniemy od Krisa. Bez dwóch zdań jest najbogatszym uczniem w tej szkole, co przekłada się na bycie strasznym szpanerem, ale mimo to da się z nim wytrzymać. Dorabia w modelingu przez co stał się ‘bogiem’ tej szkoły. Z tego co wiem nigdy nie był w dłuższych związkach, zazwyczaj pobawi się i wyrzuci. Ale mimo to każda ‘zabawka’ powinna dziękować niebiosom za to, że miała swoje pięć minut. Jezu, gdybyś wiedział co on potrafi wyrabiać w łóżku. Dzikszego seksu nigdy nie miałem. Naprawdę. Nie wyszedłem z łóżka przez 2 dni – nie żebym miał jakieś wyjście. Cholernie do siebie pasujemy z wyglądu, ale jakoś nie potrafimy się dogadać. Co nie zmienia faktu, że czasem do niego wpadam – uśmiechnął się szatańsko. – Umm, jest najbliżej z Jonginem. Z nim jest inna sprawa. Jeśli naprawdę ktoś mu się spodoba, to nie odpuści. Jego związki trwają długo i szczerze mówiąc miał ich niewiele. Mimo to, ma OGROMNE doświadczenie. Wierz mi, potrafi sprawić, że przez sam jego taniec ci stanie. A potem.. potem jest już tylko niebo. Umm, mamy rudzielca – Ximina. Ogółem najlepszy człowiek na świecie, oczywiście zaraz po mnie. Przyjaźnimy się od podstawówki i wiem o nim wszystko, oczywiście z wzajemnością. Mimo, że ja plotkuje i jako pierwszy zdobywam informacje, to on zna sekrety dosłownie każdego. Co nie omieszka wykorzystywać. Zazwyczaj do wyciągania jedzenia. Jedno szczególne spojrzenie i już dostanie to co zechce. Jeśli chodzi o seks… Spałem z nim tyle razy, że nie jestem w stanie zliczyć. A mimo to mi się nie nudzi, co jest naprawdę dziwne  – robi przerwę na zastanowienie i znowu rusza z nową porcją informacji. – Jeśli chodzi o Chanyeola… Jest w huj wysoki i huja też ma niezłej długości… Taak, spałem z nim tylko kilka razy, ale wspominam każdą noc do dziś. Jest najlepszym koszykarzem w szkole, już w pierwszej klasie został kapitanem i robi chłopakom koszmar na treningach. Naprawdę nie chciałbym być na miejscu jego przyszłego chłopaka, bo będzie musiał zasuwać 24/7. Yeol nie dość, że jest niewyżyty to jeszcze ma cholernie dobrą kondycje, a to niebezpieczne kombo. Z Chanem przyjaźni się największa gnida we wszechświecie – Chen. Mówię ci, trzymaj się od niego z daleka. Przyznaję, że z nim spałem, ale to był błąd. Posuwa zajebiście, ale męczył mnie chyba z dwa miesiące przedrzeźniając moje jęki. Jebany cockblocker! Nawet nie wiesz ile razy przez niego nie zamoczyłem. Zresztą nie tylko ja. Naprawdę nie wiem jakim cudem jest dalej w naszej paczce. A! No i ma jeden problem. Narobił sobie chęci na naszego cudownego nauczyciela historii. Postawiłem już 50 dolców, że go nie przeleci. Chociaż ostatnio Suho trochę się podłamuje pod siłą nacisku Chena. Zobaczymy co z tego wyjdzie. No i to by było na tyle.

-Yyy.. Nie wiem co powiedzieć – naprawdę miałem pustkę w głowie.

-Przyzwyczaisz się kiedy ich poznasz, to pojeby, ale da radę z nimi wytrzymać.

-Czekaj, co? Jak to ich poznam? Nie chcę nikogo poznawać – szybko pokręciłem głową, po poznaniu szczegółów z ich życia osobistego wolałem trzymać się na kilometr od tej dziczy.

-Ale słonko, kiedy będziemy już razem nie będziesz miał wyjścia – zacmokał. Już miałem mu odpowiedzieć, ale ktoś wszedł do klasy. Spodziewałem się Sehuna (wątpię, że wytrzymałby bez zerknięcia na Lulu), ale zobaczyłem Tao.

-Hyung, czekaliśmy aż skończysz korepetycje i pójdziemy na buble tea, ale Kyungsoo hyung muisał już iść do domu. Po za tym 10 minut temu był dzwonek, czemu tu jeszcze siedzicie? –wydął dolną wargę i spojrzał na nas zaciekawiony.

-Zagadaliśmy się, już idę Tao. Tak w ogóle to jest Xi Luhan, poznajcie się – chłopacy wymienili uściski rąk i Tao cały w skowronkach przysiadł koło Lu.

-Czemu nie mówiłeś, że masz takiego słodziutkiego przyjaciela? – Luhan pokazał mi swoją nową stronę: super kawaii sempai. Uśmiechnął się szeroko i uszczypnął pandę w policzek. – Jest śliczny!

-Lu-sshi przestań – czarnowłosy mocno się zarumienił i iskrzącymi oczami spojrzał na Jelenia.

-O boże! Już dał mi przezwisko! – zapiszczał Luhan i z miłością przytulił się do Tao, na co ten prawie zszedł na zawał. – Jeśli takie dwie śliczności się przyjaźnią, to boję się pomyśleć jakich jeszcze masz znajomych.

-Dwie śliczności? Przestań – prychnąłem.

-Nie uważasz tego słodziaczka za ślicznego? Jak możesz? – Luhan z udawaną złością wykrzyknął.

-Mówiłem o sobie – powiedziałem rozdrażniony.

-O co ci chodzi? Przecież jesteś piękny – zdezorientowany Luhan odsunął się od Tao.

-Ja? Przestań się ze mnie naśmiewać – burknąłem.

-Baek, jestem poważny. Nie zarywałbym do byle kogo – zmarszczył brwi.

-Może ostatnio ci się pogorszył wzrok? – prychnąłem.

-Ale Luhan ma rację hyung. Gdybyś tylko zmienił fryzurę i założył soczewki to wyglądałbyś lepiej od połowy szkolnych idoli – Tao zareagował natychmiast. –Nie wiem skąd ci przyszło do głowy myśl, że jesteś brzydki.

-Uhh, może dlatego, że w gimnazjum nikt nie zwracał na mnie uwagę, nigdy nie wyznawał miłości i nie komplementował? – wybuchnąłem.

-Bo stoisz ciągle na uboczu i sorry, ale nie masz lekkiego charakteru – westchnął Tao. – Gdybyś mi tylko pozwolił to zrobiłbym z ciebie bóstwo.

-O nie, nie, nie. Nikt mnie nie będzie zmieniać – ostro zaprzeczyłem.

-Nie będziesz miał wyjścia. Dołączam się do pomysłu Pandzioszki. To nie tak, że mi się teraz nie podobasz, ale musisz zmienić o sobie zdanie – no proszę, więc mój napastnik potrafi być też poważny.

-Dobrze, ale pod jednym warunkiem – na moich ustach zagościł szatański uśmiech.

-Dajesz, zrobię wszystko – zdeterminowany Luhan założył ręce na piersi.

-Z następnego sprawdzianu masz dostać cztery – w moim głosie dało się wyczuć kpinę. Nikt nie zmusi mnie do noszenia soczewek!

-Ale kochanieeee, to cios poniżej pasa! – Lulu poddał się już na starcie.

-Jeśli ci się nie uda, to nawet nie myśl o mojej metamorfozie! – zarzuciłem zwycięsko grzywką i wyszedłem z gabinetu <klik>. Wszystkie suczki składajcie mi pokłony!

<< rozdział 4 ▲ rozdział 2 >>

A/N: Na wybicie 50 tyś. wejść miałam wstawić Baekyeola, który wygrał głosowanie. Jednak to opowiadanie tak mnie wciągnęło, że nie potrafię teraz pisać nic innego. Po prostu obudziłam się, otworzyłam worda i za jednym zamachem napisałam cały rozdział. W związku z tym bardzo Was przepraszam i w ramach wynagrodzenia wstawiam 3 (i jak zapewne zauważyliście) DŁUŻSZY chapter. Oczywiście Baekyeol również się ukarze (jest napisany do połowy), ale na to musicie trochę za czekać.  

Kocham czytać Wasze komentarze, jesteście najlepsze! <3

To by było na tyle. Trzymajcie się i pamiętajcie: Będzie dobrze! c: